Bahaeddin Özkişi

Toplumdaki değişimlere ve kişinin kendi istemi dışındaki dönüşümüne ışık tutan öyküleriyle bilinen Bahaeddin Özkişi, 1928 yılında İstanbul’da doğdu. Meslek eğitimi aldı ve Teknik Öğretmen olarak çalıştı.

Eski eğitim düzeninin sağladığı katkıyla zanaatın ve sanatın bütünleştirici olanaklarından yararlanarak, özgün yapıtlar üretti. Yazın, çocukluğundan beri beslendiği kaynak oldu ve geride birbirinden değerli, bağımsız bir ruhun görünen yüzü olan öykü ve romanları, kalıt bıraktı. Kısa ömrü, 1975 yılında, İstanbul’da, son buldu.

İki öykü betiği ve üç romanıyla bilinen Bahaeddin Özkişi, yapıtlarında, öne çıkarmak istediği gerçekliği kurguladı. Toplumu ve onu oluşturan bireyleri etkileyen, kendiliğindenmiş gibi görünen kasıtlı dokunuşları öne çıkardı.

Kişiliğin örselenmesi yahut sarsılarak oluşması sürecini, özgür bir ruhla gözlemleyen ve yorumlayan öyküleri, öldüğü yıl, Ötüken Neşriyat tarafından yayımlanan, Göç Zamanı adlı betikte yer aldı.

Ötüken Neşriyat öbeğinde, yazarı anlatan metinde, Bahaeddin Özkişi’nin, sanatı geriye atan egemenlerce uzun süre görmezden gelindiğini ama zamanın, onun değerini ortaya çıkardığı yorumuna yer veriliyor:  “Sokakta adlı romanı Millî Eğitim Bakanlığı tarafından tavsiye edilinceye kadar Bahaeddin Özkişi sınırlı sayıda kişi tarafından bilinen ve okunan bir yazardı. Hakkında yapılan tartışmalar Özkişi’nin kitaplarına duyulan ilgiyi artırdı. Yönelen erken eleştirilerin sahipleri, eserlerinin derinliği ve zenginliği karşısında mahcup oldular.”

Yapıtları:

 

Öykü:

• Bir Çınar Vardı (1959)
• Göç Zamanı (1975)

Roman:

• Köse Kadı (1974)
• Uçtaki Adam (1975)
• Sokakta (1975)