Öykülerinde, dünyaya gözlerini açtığı Kilis ve yaşama gözlerini yumduğu Kahramanmaraş çevresiyle insanları geniş yer tutar. Denilebilir ki, Şevket Bulut için Kilis ve Kahramanmaraş, onun yazarlığını tamam eden bir bütünün iki yarısı gibidir.
Anara, babasının çalışma masasında Moskova’ya çekilmek üzere yazılmış bir telgraf gördü: “Sabira, biz geliyoruz” diyordu telgrafta. Küçük kız kalemi eline aldı ve ince bir yazıyla şunları ekledi: “Anne, bizi karşılamaya gel, sana bir kızıl elma getiriyoruz.”
Kırgız Türklerinin Turgut Özakman'ı diyebileceğimiz Tölögön Kasımbekov, yazdığı romanlarla yakın geçmişe ışık tutuyor. 19. yüzyıl ortalarından beri yaşanılan işgal, istila, savaş ve sömürü gibi olumsuzlukları Kırgız Türklerinin yaşamı izleğinde okuyucuya aktarıyor.
Feriba Vefi, İran Türk yazınının önemli kaynağı Tebriz'de doğdu. Yapıtlarının içeriğini kadın ve kadına ilişkin yaşamın katmanları oluşturur.
Tügölbay Sıdıkbekov, “Manas” destanın araştırılmasına ve yayınlanmasına büyük katkıda bulunmuştur. Orhun Enesay zamanındaki Türklerin hayatını anlatan “Kok Asaba” romanı siyasi nedenlerden dolayı ancak 1989’da yayımlanabilmiştir.
Hoy kentinin Türkçe yazan öykücü ve şairlerinden Rukiye Kebiri'nin, "Kar yağıyor" adlı bir öyküsü de kısa filme uyarlanmış.
Yazar, şair, çevirmen Mukay Elebayev, 1906’de Issık-Göl bölgesindeki Çon-Taş köyünde dünyaya gelmiştir. Çon-Taş Cengiz Aytmatov'un da doğduğu yerdir.
Mankurt ninniden çok hoşlanmıştı. Rüzgârın sertleştirdiği, güneşin kavurup kararttığı yüzünde tatlı bir yumuşama, bir hoşlanma dalgası görüldü. Onun yüzündeki bu değişmeyi gören ana sevindi, umutlandı.
İkinci Dünya Savaşının gazaplı günlerinde, yaşanan acıların, çekilen çilelerin ve dayanılmaz özlemlerin bulut bulut her yana yayıldığı, her gönülü yaktığı zulmet havasında, onca kötülüğe karşın iyiye tutunma çabalarını unutturmayan bir öykü.
İkinci Dünya Savaşı öncesi ve sonrasıyla Kırgızların Sovyetler Birliği içerisinde yaşadıklarını, yaşıyormuşçasına okumayı, Cengiz Aytmatov’un yapıtlarına borçluyuz.