Ziya Osman Saba, kısa yaşamına sığdırdığı şiirleri ve öyküleriyle adının uzunca yıllar anılmasının yolunu açan başarılı bir Türk şair ve yazarıdır. Yedi Meşaleciler topluluğunun altı şairinden biridir.
Feriba Vefi, İran Türk yazınının önemli kaynağı Tebriz'de doğdu. Yapıtlarının içeriğini kadın ve kadına ilişkin yaşamın katmanları oluşturur.
Türk öykü yazarlarının piri Ömer Seyfettin, içinde bulunduğu çağın tüm olumsuz koşullarına ve onulmaz baskılarına karşın umudun, direncin de önderliğine soyunmuş bir Türk aydını. Yapıtlarını çığır açan, yön çizen doğrultuda yazan Ömer Seyfettin, onlarca öyküyle özgür düşüncenin de bayraktarlığını yapmış.
Tügölbay Sıdıkbekov, “Manas” destanın araştırılmasına ve yayınlanmasına büyük katkıda bulunmuştur. Orhun Enesay zamanındaki Türklerin hayatını anlatan “Kok Asaba” romanı siyasi nedenlerden dolayı ancak 1989’da yayımlanabilmiştir.
Sürülmesi biten yerden geçerken Mustafa, elini kaba, yaş toprağa soktu; diz çöküp bir zaman elini toprağın içinden çıkarmadı. Toprağın serinliği ta yüreğine kadar işledi, sindi. İçi ürperdi. “İyi, derin sürüyorlar…” diye, düşündü.
Dilindeki esneklik ve kıvraklık, kara mizah, espiri anlayışı, hicvi ve taşlamadaki ustalığı okuyucuyu ve seyirciyi esere bağlayan yönler olarak dikkatimizi çekiyor. Ayrıca, sağlam karakter portreleri, portrelerin boyutları belirli duruma getirilerek çizilyor.
Hoy kentinin Türkçe yazan öykücü ve şairlerinden Rukiye Kebiri'nin, "Kar yağıyor" adlı bir öyküsü de kısa filme uyarlanmış.
Değişmez olan bir gerçek var: Hiç kimse önceden kaderini, başına gelecekleri bilemez; sadece hayat bunu gösterir. Kader, başka türlü nasıl olurdu ki?
Gezmek, yeni yerler görmek, değişik bölgelerde yaşayan insanlarla tanışmak, sonradan kazanılan bir alışkanlık mı yoksa yaratılıştan gelen bir özellik mi?